Teoría de cordas

A teoría de cordas é un modelo fundamental da física que básicamente asume que as partículas materiais aparentemente puntuais son en realidade vibracións dun obxecto extendido máis básico chamado “corda” o “filamento”. Esta teoría representa a unificación entre a teoría dos grandes corpos ou ”Relatividade Xeral” de Einstein coa teoría das partículas subatómicas explicada pola mecánica cuántica. A escala, se un átomo fose de grande coma o Sistema Solar, unha das ditas cordas sería de grande coma unha árbore do noso planeta. Se esta teoría fose demostrada explicaría todos os fenómenos do universo desde a súa creación ata a súa desaparición, gañámdose así o sobrenome da ”Teoría do Todo”.

imagen

Esta teoría é moi polémica pola necesidade de ata 26 dimensións espaciais e temporais necesarias para algunha das súas variantes e tamén pola súa imposibilidade de ser demostrada experimentalmente, e todo o que non se pode demostrar non é física, senón filosofía.

 

Manuel Carbón Castro.

Ricardo Castro Camba.

Esta entrada foi publicada en O Universo. Garda o enlace permanente.