A epixenética fai referencia, nun sentido amplo, ó estudo de todos aqueles factores non xenéticos que interveñen na determinación da oncoxenia, que describe o desenrrolo dun organismo.
Para aclarar a pregunta clásica dos evolucionistas, a epixeenética permite explicar por qué o home e o chimpancé son tan distintos na súa complexidade se comparten o 99% dos seus xenes.
Falamos de epixenética cando nos referimos a fenómenos que non afectan a secuencia de ADN dos xenes pero que si varían a súa expresión.
Ata agora a investigación no campo da epixenética cetrouse maioritariamente no descubrimento dos mecanismos básicos epixenéticos alterados no célula tumoral.
Hai tres exemplos do avance da investigación na epixenética:
- O primeiro deles a posibilidade de usar como biomarcadores da presenza dunha lesión cancerosa os patróns de metilación do ADN.
- Outro é o uso da metilación de xens reparadores do ADN como predictores da resposta aos fármacos que se utilizan na quimioterapia.
- Finalemente a irrupción no tratamento oncolóxico dos primeiros fármacos epixenéticos.
A nosa opinión respecto a epixenética é positiva porque a súa investigación axudou ao avance en temas oncolóxicos.
Lorena Estraviz e Mónica Sada 1º C
É moi importante que se estude neste ámbito xa que se poden conseguir medicamentos capaces de curar ou previr enfermidades graves. Esperemos que pronto se poida utilizar.