Radiación evolutiva en panamá:
A fauna terrestre e de auga doce emigrou de América do Norte a través de Centroamérica cara América do Sur e viceversa, como resultado da formación do Istmo de Panamá entre as metades boreal e austral do actual continente americano, entón continentes separados importantes sobre a distribución dos mamíferos, pero tamén deu unha oportunidade única para expandirse a aves, artrópodos, reptiles, anfibios e incluso permitiu a migración de peixes de auga doce entre ambos continentes.
Os intercambios foron advertidos por primeira vez por Alfred Russel W
Houbo dúas razóns principais para o éxito da migración norteamericana enAmérica do sur e o fracaso da migración sudamericana en América do norte
A primeira de estas razóns foi o clima. Os emigrantes norteamericanos que alcanzaron o istmo de Panamá; non necesitaron grandes adaptacións para adaptarse ao clima tropical do sur e tiveron libre o camiño para expandirse polo sur. En cambio os que foron ao norte enfrontáronse a cambios radicais do clima e a vexetación.
A segunda razón foi o desenrolo evolutivo da fauna norteamericana, a cal viuse sometida a maiores presións evolutivas.
A diferencia da fauna sudamericana, a fauna norteamericana tivo que soportar constantes intercambios de fauna previos con Eurasia vía Puente de Beringia, o cal derivou no surximento dun complexo faunístico resistente e adaptable ao momento da unión con América do sur
fai aproximadamente 12.000 anos, ocorreron tres eventos que modificarían profundamente a ecoloxía do continente americano. A chegada do home ao continente, o final do último período glacial e a extinción de gran parte da fauna de América do norte e América do sur.
Realizado por: Micael Míguez, Rosa Neira e María Valdés.