Cando o Destino nos Alcance

Sinopse:

Situada no ano 2022, a película presenta unha distopía. A cidade de Nova York está habitada por máis de 40.000.000 de habitantes, radical e fisicamente separada entre unha minoría que vive comodamente e unha maioría amoreada en rúas e edificios onde malvive con auga en garrafas e dúas variedades dun produto comestible, soylent vermello e soylent amarelo que son a única fonte de alimentación da maior parte da poboación. No filme, a carestía xeneralizada é o resultado do esgotamento de recursos naturais, a degradación ambiental extrema e a sobrepoblación. Non obstante, a pesar do ambiente desolador, sobrevive unha pequena elite que mantén o control político e económico e pode acceder a certos luxos como verduras e anacos de carne.Robert Thorn (Charlton Heston) vive co seu amigo Sol Roth (Edward G. Robinson) quen só rememora o pasado, cando o planeta era máis habitable. Thorn, policía de Nova York, vese involucrado na resolución do caso do asasinato dun dos principais accionistas de Soylent, que morreu golpeado na súa casa. Soylent verde é o novo produto alimenticio sacado ao mercado que anuncian prodúcese con plancto de todos os océanos.

O seguimento das pistas vólvese difícil entre unha trama que elimina toda posible busca da verdade e un ambiente espeso e desesperanzado que hai máis e máis asfixiante o desenvolvemento da película.

Sol Roth decide suicidarse nun sitio chamado El Hogar, o cal recrea o mundo como era na súa época de xuventude mentres morre e só acerta a dicir a Thorn que siga o seu corpo como pista antes de desaparecer. O seguimento do seu cadáver ofrece a Thorn o destino real de todos os corpos, que non é outro que rematar procesados en Soylent verde para ser parte do devandito preparado alimenticio, o final da película só evidencia esa situación sen poder ofrecer ningunha solución ao que xa se xerou.

A película ofrece unha visión apocalíptica sobre a degradación ambiental e sobre a superpoboación que afecta a todo o planeta, ao grao de comer os mortos.

Respostas das preguntas propostas:

Qué é máis razonable e esperable, un futuro utópico ou distópico?

Unha utopía, posto que nunca chegaremos aos limites que propón esta película (alimentarse de cadáveres).

Existe algunha outra posibilidade?

Si, tamén pode pasar o que propoñen outras películas, que chegue a fin do mundo en 2012, que exista vida noutros planetas ou que superevolucionemos. Hai moitas posibilidades e ninguén sabe cal sucederá.

A fame no mundo é unha cuestión de falta de recursos ou de mala distribución?

De mala distribución e de abaricia, porque hai suficiente cantidade de alimentos para repartir, pero se os repartimos  gratis non os vendemos e se non os vendemos non gañamos diñeiro.

Que futuro poden ter os alimentos transxénicos na alimentación?

Bastante posto que incrementa a producción e teñen mellores propiedades.

 A corrección de desigualdades inxustas é unha cuestión científica ou unha cuestión política e social?

É unha cuestión política e social.

Feito por Alejandro Iglesias 1ºB Bacharelato.

 

imagen

Esta entrada foi publicada en TEMAS DE CCMC. Garda o enlace permanente.