O Interferón humano e vaciñas baseadas en proteinas recombinantes.

Interferón humano

Actualmente existen varios tipos de interferón que foron aprobados para o seu uso en humanos, e a terapia de interferón utilízase xunto coa quimioterapia e a radioterapia no tratamento do cancro. Cando se usa deste xeito, o interferón ? e o interferón ? adminístranse generalmente mediante inyecciones intramusculares. A inyección de interferón nos músculos, venas ou baixo a pel é comúnmente ben tolerada. Os efectos secundarios máis frecuentes son síntomas catarrales: Aumento da temperatura corporal, malestar, fatiga, dor de cabeza, dor muscular e convulsiones. Eritema, dor e dureza no punto da inyección tamén se observan frecuentemente. Raras veces, os pacientes experimentan caída do cabelo, vértigo e depresión. Todos os efectos coñecidos son reversibles e desaparecen aos poucos días de abandonar o tratamento

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e8/1D9C_Bovine-Interferon-Gamma08.png

Vaciñas de proteinas recombinantes

Desde que en 1796, o médico inglés Edward Jenner descubrise a primeira vacuna contra a viruela, un número considerable de vacunas foron utilizados con gran éxito para o control de moitas enfermidades. Con todo, este tipo de vacunas, denominadas vacunas clásicas, poden presentar algunhas limitacións tales como a aparición de efectos secundarios e complicaciones posteriores á vacunación.
Aínda que as vacunas clásicas considéranse seguras, e por tal motivo séguense aplicando á poboación de todo o mundo, a biotecnología permitiu avanzar neste campo da medicina mediante a creación dunha nova xeración de vacunas que reducen ou eliminan os inconvenientes que presentan as vacunas clásicas.

http://ies.fernandowirtz.ccmc.climantica.org/files/2012/03/ni%C3%B1o_vacuna2.jpg

 

José Guerra e Diego Fresco

Esta entrada foi publicada en TEMAS DE CCMC. Garda o enlace permanente.